Kendine özgü sıkı kuralları vardır. Seyircide korku ve acıma gibi duygular uyandırır. Böylece ruhun tutkulardan temizlenmesi hedeflenir, ilk kez M.ö 6.yüzyılda Yunan edebiyatı’nda görülmüştür.
Tragedya, eski Yunan edebiyatının ve Latin edebiyatının taklit edildiği ve Klasisizmin etkili olduğu 17. yüzyılda, özellikle Fransa’da yeniden canlanmış ve 19. yüzyılın ortalarına kadar sürmüştür.
Önemli Trajedi Sanatçıları:
Aiskhylos (MÖ. 525-456)
Sophokles (MÖ. 495-406)
Eski Yunan Edebiyatı:
Euripidies (MÖ. 480-406)
Pierre Corneille (1606-1684)
Racine (1639-1690)
Tragedyanın Özellikleri
Trajedinin özellikleri şunlardır:
1. Koro, trajedinin temel öğesidir. Halkı temsil eder, eyleme karışmaz. Kentin yaşlıları ya da kadınlarından oluşur. İnsanlara öğüt verir, yol gösterirler. Konular mitoloji ya da tarihten alınır.
2. Erdeme ve ahlaka değer verilir.
3. Kahramanları, sıradan insanlardan değil; doğa üstü varlıklar ( Tanrılar, Tanrıçalar…), yüksek tabakadan kişilerden ( kral, soylular) oluşturulur.
4. Eser, baştan sona kadar ciddi bir hava içinde geçer.
5. Acı veren; vurma, yaralama, öldürme gibi olaylar sahnede seyirciye gösterilmez. Yalnızca bu olayların öyküsü anlatılır.
6. Sahnede basit ve sıradan bir üslup kullanılmaz.
7. Kaba saba sözlere yer verilmez. 3 Şiir biçiminde yazıiır
9. Sahnede üç birlik kuralına ( yer.zaman, olay) uyulur.
10. Trajedi birbiri ardından süren diyolog ve koro bölümlerinden oluşur,
11. Korolar Ürik, diyologiar dramatik bölümlerdir.
12. Koralar şarkı ve danstan oluşur.
13. Trajedi bir bütün halinde aralıksız oynanır. Korolar, dramatik bölümlerin arasında perde a-raiannı gösterir.
